1 września 1310 r. w Speyer odbyło się święto doniosłe, czternastoletni Jan Luksemburski ożenił się z osiemnastoletnią Elżbietą Przemyślidką, ostatnią księżniczką tego rodu na czeskim tronie. Droga do tego małżeństwa, z którego pochodzi największy czeski władca Karol IV, nie była jednak łatwa.
Sytuacja na ziemiach czeskich po zabójstwie brata Elżbiety Wacława III była skomplikowana. Teraz ona sama stała się ważnym atutem przetargowym w walkach o władzę. Z przepychanek o czeski tron pomiędzy Henrykiem Karynckim i Rudolfem Habsburskim zwycięsko wyszła opozycja możnowładców razem z wpływowymi opatami klasztorów cysterskich, którzy zainicjowali związek Elżbiety z synem rzymsko-niemieckiego cesarza Henryka VII. Urocza księżniczka oczarowała rodziców i nic już nie stało na przeszkodzie ich ślubu. Przy tej okazji Henryk VII podarował Janowi jako lenno Królestwo Czeskie i Margrabstwo Moraw. Zajęcie ostatniego jednak nie obyło się bez użycia siły, od stanów czeskich przyjął następnie przyrzeczenie wierności i dyplomami inauguracyjnymi potwierdził ich przywileje. Małżeństwo Elżbiety i Jana było początkowo spokojne, ale król coraz więcej czasu spędzał za granicą, a problemem był też jego zapędliwy charakter oraz odmienne poglądy na temat panowania. Ambitna Przemyślidka nie zgadzała się również z własną macochą Ryksą Elżbietą i jej amantem Henrykiem z Lipé, a konfl ikty przerosły w sumie w niepokoje pomiędzy czeską szlachtą. Sytuacja ustabilizowała się dopiero po objęciu czeskiego tronu przez jego pierworodnego syna Wacława (Karola IV).
Alice Braborcová
Nesouhlas se zpracováním Vašich osobních údajů byl zaznamenán.
Váš záznam bude z databáze Vydavatelstvím KAM po Česku s.r.o. vymazán neprodleně, nejpozději však v zákonné lhůtě.
