Uroczysty charakter Wielkanocy wynika z jej centralnej pozycji w ramach wiosennego cyklu obrzędowego. Ten wiązał się z pradawnym świętem pierwszej wiosennej pełni księżyca, która w wielu kulturach jest związana z obchodami nadejścia wiosny i z rozpoczęciem nowego roku gospodarczego.
O długości obchodzenia Wielkanocy świadczy jej związek z astronomicznym cyklem księżycowym, dlatego jest to dla nas święto ruchome. Sobór w Nicei zakończony w 325 roku zadecydował, że obecnie Wielkanoc jest obchodzona w pierwszą niedzielę po pełni księżyca następującej po równonocy wiosennej. Jej znaczenie jako najważniejszego chrześcijańskiego święta potwierdza fakt, że Wielkanocne Solemnias Solemnitatum Kościół katolicki obchodzi przez cały tydzień.
Obrzędy kościelne bezwarunkowo odzwierciedliły się w kulturze ludowej. W większości przypadków jednak nawiązywały do starszych świąt ludowych, które następnie wykorzystano na potrzeby chrześcijańskiego Boga. Święto połączono w tym przypadku z przypomnieniem ukrzyżowania i zmartwychwstania Jezusa, co w liturgii zostało podkreślone długimi przygotowaniami w postaci czterdziestu dni Wielkiego Postu od Środy Popielcowej do Wielkiej Niedzieli. Okres postu odznaczał się przestrzeganiem zwyczajów opartych na symbolice biblijnej, często zróżnicowanych na obszarach wiejskich. Ograniczenie nie dotyczyło tylko spożywania dań mięsnych i okraszanych, ale też zabaw tanecznych, wesel i innych ziemskich przyziemności. Wielkanocą rozpoczynała się prawdziwa wiosna, z którą rozpoczynał się nowy rok gospodarczy. Dlatego związano z nią wiele ludowych prognoz pogody. Na zakończenie warto zacytować, chociaż jedno z powiedzeń: „Jeśli pada w Wielki Piątek, będzie spragniony, suchy rok.“
Nesouhlas se zpracováním Vašich osobních údajů byl zaznamenán.
Váš záznam bude z databáze Vydavatelstvím KAM po Česku s.r.o. vymazán neprodleně, nejpozději však v zákonné lhůtě.
